Stowarzyszenie Nauczycieli Polonistów. Historia i współczesność zapowiedź publikacji

Zapowiedź kolejnej publikacji Stowarzyszenia Nauczycieli Polonistów autorstwa Marii Gudro-Homickiej Stowarzyszenie Nauczycieli Polonistów. Historia i współczesność po konsultacji z polonistami, dawnych i obecnych członków SNaPu, nauczycieli spoza organizacji, psychologa.

Jeśli ktoś z Państwa, czytelników tej zapowiedzi, ma wiedzę o naszym stowarzyszeniu i chce się z nią podzielić, proszę o kontakt:

Przedmowa

Szanowni  Koleżanki i Koledzy, Członkowie i Sympatycy SNaPu

Z wielką radością przekazuję w Państwa ręce publikację dotyczącą historii Stowarzyszenia Nauczycieli Polonistów, jednego z pierwszych stowarzyszeń nauczycielskich w III Rzeczypospolitej Polskiej. Ta publikacja jest okazją do utrwalenia wspomnień o nauczycielach języka polskiego, którzy w tamtych czasach bezinteresownie, z zapałem, z zaangażowaniem, z dumą, kosztem swoich najbliższych, zrzeszali się w stowarzyszeniu, aby podnosić swoje kwalifikacje, aby podzielić się swoimi doświadczeniami metodycznymi, aby zmieniać prawo oświatowe. A przede wszystkim chcieli być ze sobą i czerpać od siebie nawzajem dobrą energię.  

Po zmianie ustroju w 1989 roku następowały zmiany we wszystkich dziedzinach gospodarki, kultury, oświaty w Polsce. Szkoły otrzymały autonomię. Powstały samorządy terytorialne, które objęły opieką szkolnictwo na poziomie przedszkola, szkół podstawowych i średnich. Wielki entuzjazm Polaków, w tym nauczycieli, pobudzał  do działania na rzecz szkolnictwa i własnego rozwoju. Sprzyjała temu ustawa o strukturach pozarządowych, w tym o tworzeniu stowarzyszeń oświatowych i nauczycielskich. Już w roku 1988 zostało zarejestrowane Społeczne Towarzystwo Oświatowe, które tworzyło szkoły społeczne. W roku 1990/1991 było już w Polsce 179 szkół społecznych.

Do 1989 roku obowiązywał jeden rządowy program nauczania, według którego nauczyciele uczyli i po każdym okresie (wtedy były 4 okresy w roku szkolnym) zdawali sprawozdanie, że program został zrealizowany. Jednak nauczyciele poszukiwali nowych treści, nowych metod nauczania, innej organizacji lekcji. Zaczęli więc tworzyć własne programy. Mieli potrzebę spotykania się, wymiany poglądów  na nauczanie w nowych warunkach ustrojowych. Dynamiczny rozwój oddolnego ruchu społecznego przypadł na lata 1989-1991, kiedy ministrem edukacji został  prof. Henryk Samsonowicz. W tym czasie nauczyciele podnosili swoje kwalifikacje na studiach, na kursach. Poznawali nowe metody pracy jak pedagogikę zabawy, metody sprowadzone z Austrii przez dr Zofię Zaorską, polonistkę, nauczyciela akademickiego z  Uniwersytetu Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a także dramę edukacyjną, sprowadzoną z Anglii przez Halinę Machulską, aktorkę Teatru Ochoty w Warszawie. Początkowo zajęcia na  kursach dramy prowadzili specjaliści z Londynu, a następnie ich rolę przejęli nauczyciele polscy. 

Od 1990 roku zaczęły powstawać stowarzyszenia nauczycielskie, które zrzeszały ogromną liczbę pracujących na różnym poziomie kształcenia nauczycieli. Mało było ośrodków doskonalących warsztat pracy nauczyciela, więc stowarzyszenia powoli przejmowały tę ważną funkcję. Nauczyciele zgłaszali się do ZG SNaPu, proponowali swój wkład pracy w stowarzyszeniu, dzielili się swoimi osiągnięciami, pisali listy, prezentowali swój warsztat pracy.

Początkowo stowarzyszenia zrzeszały przede wszystkim doradców metodycznych, którzy od lat 80. XX wieku pracowali w ośrodkach doskonalenia nauczycieli. Sami podnosili swoje kwalifikacje, kończyli studia podyplomowe, organizowali dla nauczycieli konferencje, warsztaty, seminaria, kursy itp. Jednym ze stowarzyszeń, które powstało w 1993 roku jest Stowarzyszenie Nauczycieli Polonistów.

Przy opracowaniu zaprezentowanej historii SNaPu wykorzystano dokumentację  sporządzoną przez kolejne Zarządy Główne SNaPu, i jego Oddziałów: protokoły, sprawozdania, uchwały, listy, podziękowania, wspomnienia, gratulacje, fotografie rejestrujące udział nauczyciele w konferencjach, warsztatach, kursach, seminariach, konkursach, krajowych i zagranicznych wyjazdach edukacyjnych. W publikacji znajdą Państwo  nie tylko informacje o naszych działaniach, a także sentymentalne wspomnienia członków. Poznają Państwo sylwetki kolejnych przewodniczących, członków Zarządu Głównego, Oddziałów, księgowe,  bez których nie byłyby możliwe żadne działania, a także informacje o współpracy SNaPu ze strukturami rządowymi, samorządowymi, innymi stowarzyszeniami i fundacjami, z Uczelniami, z Radą Języka Polskiego, z Towarzystwem Naukowym im. Adama Mickiewicza, Oddział w Warszawie, z Zespołem Etyki Słowa przy RJP w Polskiej Akademii Nauk, z Komisją Etyki Komunikacji w Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, z Wydawnictwami Edukacyjnymi w całej Polsce, z kolejnymi ministrami oświaty. W drugiej części publikacji prezentujemy materiały archiwalne: sprawozdania, gratulacje, podziękowania, wspomnienia jubileuszowe, które wyrażają szacunek, sympatię, radośćz bycia ,,snapowcem,  snapówką”, doceniają społeczną pracę nauczycieli na rzecz poprawy jakości pracy szkół i nabywania umiejętności polonistycznych przez uczniów.

Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim nauczycielom, którzy byli, są i będą członkami naszej organizacji. Z wdzięcznością przekazuję podziękowania profesorom, nauczycielom akademickim, dyrektorom szkół, którzy nas gościli podczas konferencji, dyrektorom muzeum, kin i teatrów, którzy często nieodpłatnie prowadzili zajęcie podczas konferencji oraz umożliwiali nauczycielom z Polski uczestnictwo w kulturze.

Dziękuję sponsorom, prezesom wydawnictw edukacyjnych, a także kolejnym ministrom i pracownikom Ministerstwa Edukacji Narodowej, którzy od lat słuchają naszych uwag, zapraszają do opiniowania rozporządzeń i ustaw, przyjmują zaproszenia do udziału w konferencjach, seminariach.

Z wielkim szacunkiem dziękujemy kuratorom, starostom, burmistrzom i wójtom, na terenie których działają Oddziały SNaPu , za wsparcie naszych oddolnych inicjatyw i sponsorowanie naszych działań.

Najgoręcej dziękuję moim Koleżankom i Kolegom z Zarządu Głównego SNaPu, z oddziałów, kolejnym przewodniczącym, księgowym za trudną , heroiczną, społeczną pracę na rzecz nauczycieli i uczniów  w niezwykle trudnych dla oświaty czasach, ciągłych zmian, niepewności, chaosu.

Życzę przyjemnej lektury naszej snapowskiej historii napisanej sercem

Maria Gudro-Homicka

 

Zobacz także:

Wróć